Ze kenden elkaar niet. Maar zet twee ondernemers uit de wereld van de kunststof bij elkaar aan tafel en er volgt als vanzelf een geanimeerd gesprek, zo blijkt. Een gesprek met Rudy Vogels (KRN) en Marco ter Heerd (KTB).
Het werd misschien wel het langste gesprek in de geschiedenis van dit feuilleton. En het is dat er studenten aankwamen die een presentatie kregen over het recyclen van kunststof, anders hadden Rudy Vogels en Marco ter Heerd ongetwijfeld nog langer doorgepraat.
Want over kunststof kun je blijven praten, zo blijkt. “Het is zo’n fantastisch en zo’n veelzijdig product”, zegt Marco.
‘Het zal je verbazen’
Het interview is in het fraaie pand van KRN (Kunststof Recycling Nederland), aan de Eisenhowerweg. Gebouwd in 2023. Met uitzicht vanaf de spreekkamer op het terrein waar vele miljoenen snippers kunststof liggen, gescheiden op materiaalsoort door grote betonnen wanden. Want dat is wat KRN doet: kunststof producten vermalen, wassen, sorteren en verwerken tot nieuwe grondstoffen.
Alles met de hand? Het is eigenlijk een vraag met een knipoog. “Het zal je misschien verbazen, maar ik schat dat nog altijd zo’n 80% van het kunststof inderdaad met de hand wordt gesorteerd. Wij hebben sinds 2019 een robot. En intussen hebben we ook daar alweer een opvolger voor: alle kunststof wordt eerst verknipt tot stukjes van 60x40 mm. Een infrarood camera herkent het materiaal als het op de band ligt en blaast de stukjes per materiaalsoort van de band af. Dat gaat in een razend tempo.”
Stoeltjes van PSV
KRN bestaat sinds 2004, KTB (Kunststof Techniek Brabant) al wat langer: sinds 1993. Ook dit bedrijf op De Amert bewerkt kunststoffen, maar op een totaal andere manier: het maakt fabrikaten van grondstoffen. Machineonderdelen, leidingen, behuizingen, enz. Maatwerk series. Voor de Nederlandse industrie met name.
Logische vraag: gebruiken zij gerecycled kunststof? Marco: “Nee. Dat zouden we wel willen, hoor. Maar wij zitten veel in de food en de chemie. De eisen aan onze grondstoffen zijn zo hoog dat wij geen gerecyclede kunststoffen kunnen gebruiken.”
Rudy knikt: “Om die reden doen wij niks voor de food. Onze markt is en blijft heel uitdagend. Ik zal een voorbeeld geven. Laatst zijn een deel van de stoelen van het stadion van PSV vervangen. Die halen wij op en recyclen we. Maar de stoelen van een ander stadion, die al wat ouder waren, konden we niet recyclen. Die zijn destijds behandeld met een brandvertrager. En ja, ook die kunnen wij recyclen. Daar kunnen bijvoorbeeld nog prima pallets van worden gemaakt. Maar de regel is nu eenmaal dat deze stoelen de verbranding in moeten ...”
Veranderen kost tijd
Mooi gesprek. Dat veel over uitdagingen gaat. Je zou bijvoorbeeld verwachten dat het de recycle-industrie voor de wind gaat, met onze hang naar duurzaamheid, maar het tegendeel is waar. Het afgelopen jaar moesten meerdere bedrijven sluiten. “We zitten als wereld nog niet op één lijn, zullen we maar zeggen …”, aldus Rudy Vogels.
En ja, er is overleg, op nationale en Europese schaal: de Kunststof Tafel. KRN schuift aan. Om te kijken of sommige uitdagingen met regelgeving te tackelen zijn. Maar dan begeef je je op geopolitiek vlak. Veranderen kost tijd, gaat altijd te traag als je vooruit wilt.
Ook KTB wil vooruit en loopt daarin tegen beperkingen aan. Die liggen alleen op een ander vlak: “Iedereen weet dat je hout en metaal kunt bewerken. Te weinig mensen weten dat het bewerken van kunststof minstens zo uitdagend is; en dat je ook hier carrière kunt maken. We hebben een fantastisch product, maar ons verhaal wil maar niet landen bij opleidingen en op de arbeidsmarkt. Met als gevolg dat we om mensen zitten te schreeuwen. Hoe ik dat oplos? Nee zeggen tegen klanten gaat me niet zo goed af, haha … Dan zelf maar wat vaker bijspringen op de werkvloer.”
Familie in het bedrijf
Veel uitdagingen … Wat doet dat privé met je? Kun je het werk thuis loslaten? Beide ondernemers lachen nu. Wat blijkt: beide hebben familie mee in het bedrijf werken. De vrouw van Marco werkt drie dagen mee en bij Rudy werken naast zijn vrouw ook hun twee thuiswonende kinderen intussen mee in het bedrijf. Rudy: “Ik let er op dat we het thuis zo min mogelijk over het werk hebben …”
Werk is werk. En misschien daarom ook dat ze zelden bij activiteiten van Ondernemend Veghel aanwezig zijn. Hun onderneming is dan weliswaar in Veghel gevestigd, hun werkgebied ligt toch vooral buiten het Veghelse. Toch zijn ze wel degelijk bewust lid. Rudy: “Samen sta je sterker, bijvoorbeeld als het gaat om het inkopen van energie. Over uitdagingen gesproken: wij zitten al vier jaar te wachten op uitbreiding van het stroomnet. Dan is het goed als je één partij hebt die hierin de kar trekt.”
Het verhaal van kunststof
Het gesprek tussen de twee ondernemers die elkaar vooraf niet persoonlijk kenden, had nog veel langer kunnen duren. Want aan uitdagingen geen gebrek. Maar er staan studenten aan de poort van KRN. Het is een van de manieren waarop KRN een steentje bij probeert te dragen aan de beeldvorming rondom kunststof en aan het bewust omgaan met afval. “Zoiets zouden we eerst nooit hebben gedaan. Maar ik heb intussen wel geleerd dat je alleen niks voor elkaar krijgt. Je moet de verbinding aangaan. Dus zitten wij aan die Plastic Tafel. Dus nodigen we studenten hier uit. En dus verzorgen we intussen ook workshops aan medewerkers van Milieustraten: hoe meer afval je daar al kunt scheiden, hoe efficiënter wij kunnen werken en hoe beter wij de concurrentie aan kunnen met nieuwe kunststoffen.”
In stijl van het gesprek sluiten we af met een uitdaging … Marco: “Daar kunnen wij als bedrijf inderdaad ook nog wel een slag slaan: in het uitdragen van het verhaal van kunststof. Gaan we ook doen. Zo zijn we bezig met een nieuwe website, als vertrekpunt om straks ook meer op social media te gaan doen. Kunststof is zo’n prachtig product. Had ik al gezegd hè -) We moeten dat alleen nog beter en nog vaker vertellen.”